Jammer dan, het team van glas
FC Trias 5 – Longa ’30 12
Sinterklaas is weer in het land, en dat was op zondagochtend in Winterswijk goed te merken. Cadeautjes werden er namelijk niet alleen in voetbalschoenen gestopt, maar ook op het veld uitgedeeld. Aan beide kanten én door de scheids.
De wedstrijd begon zowaar op tijd, om 9:15 uur. Al had het niet veel gescheeld of we waren wéér later begonnen. Dit keer niet vanwege vergeten broekjes of sokken, maar omdat Longa met te weinig spelers was komen opdagen. Hun selectie bestond uit een mix van pubers zonder rijbewijs en jonge mannen die nog niet helemaal nuchter waren. Gelukkig dook vlak voor de aftrap de laatste auto op, zodat we tóch met elf tegen elf konden beginnen.
Na precies twee minuten was er al actie: de scheidsrechter legde de wedstrijd stil. Niet omdat er iets mis was, maar omdat hij de bril van een collega op had. “Oeps… dan maar zonder bril, jammer dan,” zei hij. En dat werd meteen de uitspraak van de dag: jammer dan.
Vier minuten later kregen we een corner. Loïc, vroeger vooral bekend als de Vliegende Hollander, kopte de bal achterstevoren richting doel, een no-look-kopbal. Via de keeper in de kruising: 1-0. Prachtig? Zeker. Maar eerlijk is eerlijk: dit was een cadeautje van hun keeper.
Cadeautje nummer 1!
Lang konden we er niet van genieten, want vier minuten later lag de bal aan de andere kant in het net: 1-1. Cadeautje nummer 2!
Iedereen voorin, niemand achterin, één uitbraak en raak.
Daarna was het tijd voor Frank TH. Die had vóór de wedstrijd nog gezegd: “Ik scoor alleen in de tweede seizoenshelft en in de derde helft.”
Maar zijn linker teen, of was het toch zijn scheenbeen? dacht daar anders over. Een bal uit een corner viel via een Longa-speler voor zijn teen/scheenbeen en hup: 2-1. Cadeautje nummer 3! Maar we klaagden (nog) niet.
Het team van glas breekt record na record. Na twintig minuten was het spektakel compleet. Niet alleen qua doelpunten, maar ook qua blessures. Trias 5 kreeg er officieel een nieuwe bijnaam bij: het team van glas.
We telden op dat moment al negen geblesseerden.
- De langdurige afwezigen Ronald en Gijs, die dit seizoen nog geen minuut hebben gemaakt.
- Daarachter de middellang geblesseerden Nick, Maik, Frank D.V. en Angelino, die al weken hopen op een rentree.
- De nieuwste slachtoffers van vorige week: Marco, Wiegel (de Wandelaar) en Frans.
- En vandaag kwamen daar Wouter (hamstring) en keeper Niels bij.
Die laatste zorgde voor een écht schrikmoment. Een uitkomende Niels, een botsing en vervolgens een gil die tot ver over de grens in Duitsland te horen was. Het was meteen duidelijk: dit was foute boel. Keeper Niels moest eruit, en rechtbuiten Roel werd weer omgedoopt tot Kieper Roel (a.k.a. Van der Sar, dit vanwege de vergelijking met zn kapsel).
Met zoveel pech is het inmiddels logisch dat we dieprood staan in de Lief-en-Leed-pot. Sterker nog: sommige spelers wachten nog steeds op een kleine attentie om de pijn zowel fysiek als emotioneel,te verzachten. Een kaartje, een flesje Beerenburg, een 6-pack bokbier of desnoods een warme kruik. Lezen jullie mee, bestuur? Ons potje is leeg, de blessures lopen op.
Halverwege de eerste helft sloten we opnieuw aan bij het cadeautjesthema. Na wat gegochel van Roel en een te zachte terugspeelbal op wederom Roel liep Longa simpel de 2-2 binnen. “Ach ja,” riep iemand van de kant, “jammer dan.” Cadeautje nummer 4!
In minuut 44 floot de scheidsrechter plotseling voor rust. Niet omdat de tijd om was, maar omdat een Longa-speler een bloedneus had.
“Ik heb zin in thee,” verklaarde hij. “We stoppen ermee. Jammer dan.”
Na de pauze probeerden we de boel rustig neer te zetten. Een paar wissels, wat schuiven met posities. Het lukte niet helemaal, maar toch kwamen we op 3-2 dankzij een heerlijke aanval: een lage pass van de Vliegende Hollander, een slimme steekbal van Leroy en een koele afronding van Miguel. Onze gastspelers Leroy en Miguel: bedankt voor het meedoen!
Daarna tikte Trias 5 de bal rustig rond. Longa zette geen druk, dus wij speelden lekker tikkie-takkie-zonder-doel-breed-terug-breed-terug-weinig diepte. Dit ging ons goed af.
Tot minuut 90, toen Wouter er met een blessure af moest. “Jammer dan,” mompelde de scheids, en hij was nog lang niet klaar.
Want dezelfde scheids besloot dat de vijf minuten blessuretijd van vóór rust er nu wél bij mochten. En ach, weet je wat ik heb vandaag niks te doen dus deed er nóg vijf bij. Jammer dan, leek hij te denken.
In minuut 97 kwam Longa er nog één keer gevaarlijk uit. Roel pakte de bal keurig vast, werd omvergelopen, liet ’m los, maar de scheids floot niet, bril nog steeds af. Longa schoot binnen: 3-3. Cadeautje nummer 5, dit keer van de scheids.
Hij glimlachte breed: “Klopt, ik had kunnen fluiten… maar ik deed het niet. Jammer dan.”
Eindstand: 3-3. Een punt, maar het voelde als verlies.
Vijf cadeautjes, elf blessures en één legendarische uitspraak: Jammer dan.
En zo sluiten wij af: Eén punt? Jammer dan, aldus Trias 5.
Twee te weinig? Jammer voor jullie, fijn voor ons, aldus Longa, dat hun eerste punt vierde alsof ze kampioen waren.
Nog een laatste update: Helaas is het zeker dat Kieper Niels tot aan de winterstop uitgeschakeld is. Sterkte Niels!
