“De Dag Dat FC Trias 5 de Koploper Onttroonde (en Hansie Scoorde Door Tegen de Bal Aan te Lopen)”
Op een frisse, typisch Nederlandse zondagochtend, waarop de dauw nog aan de grassprieten hing en de temperatuur precies laag genoeg lag om de longen wakker te schudden, verzamelde FC Trias 5 zich voor de uitwedstrijd tegen Eibergen 5, de ploeg die
tot dat moment fier bovenaan de ranglijst stond en dus precies het soort tegenstander was waarvan wij vooraf dachten: “Daar kunnen we óf gigantisch van verliezen, óf op onverklaarbare wijze van winnen.”
Omdat we, zoals zo vaak, ruim op tijd aanwezig waren, hadden we voor de verandering de mogelijkheid om een uitgebreide warming-up te doen, inclusief wat serieuze loopoefeningen, een rondje inspelen en zelfs een moment van concentratie, terwijl Eibergen er juist voor koos om pas vijf minuten voor de aftrap het veld op te strompelen, twee keer heen en weer te joggen en te verklaren dat ze er helemaal klaar voor waren.
Hoewel Eibergen in de eerste minuten beter uit de startblokken kwam en de indruk wekte het tempo te willen bepalen, veranderde dat beeld al snel toen wij langzaam maar zeker de duels begonnen te winnen, de rust in balbezit vonden en steeds dichter bij hun
zestienmetergebied verschenen. Het was uiteindelijk Wouter die nét over de middenlijn hard onderuit werd gehaald, waardoor Loïc een vrije trap mocht nemen, en dat deed hij op een manier die precies past bij onze ploeg: snel, slim en volledig onverwachts voor de
tegenstander. De bal werd direct diep gespeeld in het strafschopgebied, waar Niels S, onze rechtsback die af en toe vergeet dat hij geen flankspits is, perfect timede, hoger sprong dan alle verdedigers en de bal via de paal in de verre hoek kopte, een doelpunt dat het predicaat “Dumfries-waardig” wel verdiende en ons volledig terecht op een 0–1 voorsprong zette.
Eibergen herpakte zich echter knap en wist na een vlot lopende aanval de 1–1 binnen te tikken, maar dat bracht ons nauwelijks uit balans, want bijna onmiddellijk daarna werd een lange bal de diepte ingestuurd, waarop Niek L, zoals alleen hij dat kan, met zijn typerende
alles-of-niets-sprint achter de bal aan ging. Hij passeerde zijn directe tegenstander alsof die in de nabije omgeving stil stond, zette de keeper met een simpele beweging op het verkeerde been en schoof de bal koel in de korte hoek, waardoor wij opnieuw de leiding
pakten.
Wat daarna gebeurde, tart elke vorm van voetbalwetenschap, statistiek en logica, want na een prachtige aanval over rechts werd de bal strak voorgegeven en was daar Hansie, de man die al seizoenenlang bekendstaat als “de niet-scorende spits”, die het onmogelijke deed
door, zonder actief in te grijpen, tegen de bal aan te lopen, waarna deze via hem het doel in hobbelde en wij plotseling met 1–3 voor stonden. Het was een doelpunt dat niemand, maar dan ook écht niemand had zien aankomen, zelfs Hansie niet, en het leverde een
juichmoment op dat je normaal alleen ziet bij het winnen van een halve finale, wat misschien iets zegt over onze scoringshistorie.
Met een ongekend prettig gevoel begonnen wij aan de tweede helft, maar het duurde niet lang voordat duidelijk werd dat Eibergen een heel ander plan had, want zij kwamen uit de kleedkamer met de overtuiging dat ze op zijn minst één punt uit de wedstrijd moesten
slepen. De druk nam toe, het spel werd fysieker en wij moesten steeds verder terug, maar dat weerhield Roel er niet van om de ene na de andere bal uit de lucht te plukken, reddingen te maken die je gerust “cruciaal” mag noemen, en zijn eigen verdediging bij elkaar te houden in momenten waarop anderen misschien hadden gezwicht.
Het enige echte smetje op de verder uitstekend gefloten wedstrijd van de scheidsrechter, een vriendelijke en nog opvallend kwieke 70-plusser, was de situatie waarbij Erik tijdens een veelbelovende aanval hard werd neergehaald, terwijl de scheids het incident
beoordeelde als “meegevallen” en het spel liet doorgaan, waarna Eibergen direct scoorde en de stand naar 2–3 terugbracht. Ondanks dat discutabele moment was de scheids overal bijzonder correct, rustig en duidelijk in zijn leiding van de wedstrijd, en mogen we alleen
maar dankbaar zijn dat er nog mensen van zijn leeftijd zijn die dit werk zo goed en met zoveel plezier uitvoeren.
Het laatste kwartier veranderde de wedstrijd in een ware overlevingsmissie, waarin wij op pure strijdlust, karakter en absolute wilskracht bleven staan. Blessures, kramp, vermoeidheid, slordigheden, alles kwam voorbij, maar elke speler vocht alsof de competitie ervan afhing. Toen wij in de laatste minuten wanhopig aan de scheids vroegen hoeveel tijd er nog gespeeld moest worden, keek hij ons met een kalme glimlach aan en zei: “Nog eventjes, mannen… nog eventjes.” Dat “eventjes” voelde als een half uur, maar uiteindelijk ging het fluitje toch naar zijn mond en klonk het eindsignaal als een bevrijding.
In een competitie waarin we punten laten liggen tegen ploegen die onderaan bungelen, maar wél winnen van de koploper, bewijst FC Trias 5 opnieuw dat logica geen enkele rol speelt in ons seizoensverloop. Met deze overwinning schuiven we op, kijken we opnieuw
omhoog en mogen we ons opmaken voor het duel tegen de nieuwe koploper, Reünie 4, met de wetenschap dat, als we dat potje óók winnen, er misschien wel een gloednieuwe koploper is: FC Trias 5. En zoals wij onszelf inmiddels kennen:
Als er één team is dat dit soort bizarre wendingen kan veroorzaken… Dan zijn wij het wel.
RECTIFICATIE – BELANGRIJKE MEDEDELING OVER HANSIE
In het bovenstaande verslag wordt herhaaldelijk gesproken over Hansie als “de niet-scorende spits”. Graag willen wij hierbij officieel verklaren dat dit een strategische en volledig opzettelijke misleiding betreft. Hansie is namelijk allesbehalve een niet-scorende
spits. Hij behoort al seizoenenlang tot 1 van de afmakers van FC Trias 5, en vormt met zijn wandelacties een constante dreiging voor elke verdediging in de competitie. De term “niet-scorende spits” is door het team bewust gebruikt om de tegenstander op het verkeerde been te zetten, en dat is bijzonder goed gelukt.
Kortom: Hansie is, blijft en zal altijd zijn: Een scorende spits en één van de vele aanvalsleiders van FC Trias 5.
Wij hopen dat hiermee alle misverstanden zijn weggenomen.
