De wedstrijd dat wij fúrtueel bovenaan staan.
Vandaag mochten we aantreden tegen Reünie 4, de nieuwe koploper, dankzij onze winst op Eibergen vorige week. Er lag dus een prachtige kans klaar: winnen = winterkampioen.
Trias 5 begon zoals altijd als het Team van Glas: twaalf man ‘’fit’’ bij de aftrap, eentje meldde zich ziek vroeg in de ochtend, en dus werden er halsoverkop nog twee vrijwilligers van het zesde opgetrommeld om op de bank plaats te nemen voor de tweede helft. Dank aan Mart en Lucas. Gelukkig hielden onze botten het een uur vol, maar de mannen moesten wel degelijk in actie komen.
Nasleep van de veldslag in Eibergen
We moeten ook eerlijk zijn: de heroïsche veldslag van vorige week in Eibergen had ons Team van Glas al wat breuken en haarlijnen bezorgd. Twee topwedstrijden achter elkaar spelen is simpelweg niet voor ons weggelegd. Gelukkig spelen wij niet (meer) Europees. De donderdagavondwedstrijden in Kazachstan? Nee bedankt. Al zouden we misschien ooit Europees actief worden… maar dan alleen wanneer we met onze Frans gaan zeevissen in Italië.
Gelukkig was daar ook weer Gijs L, die ergens in zijn drukke BN’er-agenda een gaatje had gevonden om ons te versterken. En dat werd meteen duidelijk. Eerste helft – De Gijs L Show.
We begonnen sterk, maar toch was het Reünie dat de 0–1 binnenschoot. Daarna kwam de grote Gijs L-show. Met in totaal twee balcontacten zette hij de wereld even op z’n kop:
– eerst de 1–1,
– daarna de 2–1.
En toen gebeurde het: tijd. Stil. Wij stonden fúrtueel bovenaan.
Onze sponsoren Arjan te Kulve, Rik Grevers en Ben Breukers waren erbij om dit historische moment live mee te maken. Sterker nog: één van hen liep al weg om de plattewagen op te halen. Want bovenaan = bovenaan, en dat moet gevierd worden zoals kampioenen dat doen. Maar… voordat de plattewagen ook maar gestart, geladen of überhaupt gevonden kon worden, stond het alweer 2–2. Weg wintertitel. Weg plattewagenfeest. Het publiek zong al, wij staan boven aan ja wij staan boven aan… We vroegen de scheids nog of hij de wedstrijd even wilde stilleggen zodat we dat moment konden vieren, maar de man keek ons aan alsof we vroegen of hij het scorebord wilde resetten naar 5–0 voor ons.
Daarna nam Reünie het over. De jonge honden liepen, renden en vlogen, en wij probeerden vooral niet om te vallen. We hielpen ze nog een handje door twee afstandsschoten ongelukkig van richting te veranderen, waardoor ze pardoes in het netje vlogen. Gelukkig waren de paal en lat vandaag wél vriendjes van ons. Ruststand: 2–4.
De scheids en zijn bakkie pleur
De scheids had tot dan toe een onzichtbare pot gefloten. Een scheids die onzichtbaar is, is een scheids die goed fluit. Dat bleek ook letterlijk, want begin tweede helft was hij heel erg onzichtbaar. Terwijl beide teams al vijf minuten klaarstonden, stond hij zelf nog zichtbaar te genieten van een warm bakkie pleur. Uiteindelijk, onder luid applaus, wandelde hij het veld op en floot hij de wedstrijd weer op gang.
Tweede helft – De jonge honden trekken door
Reünie ging verder waar het gebleven was: lopen, rennen, voetballen. Wij probeerden vooral het tempo bij te houden. Uiteindelijk hadden ze nog maar één vrije trap nodig om de eindstand op 2–5 te zetten.
Gelukkig waren daar de mannen van het zesde die ons kwamen versterken, want het Team van Glas begon hier en daar toch wel wat barstjes te vertonen en waren wij met 10 of zelfs 9 man geëindigd als de mannen er niet waren geweest.
Reünie is een terechte koploper. Eigenlijk misschien wel het best voetballende team dat we dit jaar zijn tegengekomen. Dus mannen: volgend jaar lekker in de 6e klasse gaan voetballen, want ook hier zullen jullie hoge ogen scoren.
Derde helft – Sponsorenfeestje
De sponsoren waren aanwezig en niet voor niets. We hadden een leuk presentje geregeld, dankzij onze GKL, die alles weer vlekkeloos had georganiseerd en een heel mooi woordje had voorbereid. Henk, goed geregeld!
Maar ook de sponsoren kwamen ook met cadeaus: een paar prachtige groene kratten bier. En omdat we toch héél even koploper waren geweest, moest dat uiteraard gevierd worden.
Door de nederlaag zakten we van plek 1 naar plek 4. Zo snel kan het gaan. Maar hé: twee minuten koploper zijn is nog altijd beter dan nooit koploper zijn.
Shout-out: Aanvoerder & Reserve-aanvoerder
Vandaag verdienen ze een speciale vermelding. Aanvoerder Paul kwam namelijk te laat. Heeft hij dit bewust gedaan om in het verslag te komen? Mogelijk. Tweede aanvoerder Nico verscheen in een gloednieuwe outfit: mooi blauw shirt, nieuwe scheenbeschermers. En eerlijk: aan deze mannen lag het vandaag absoluut niet.
Rectificatie op de rectificatie
Vorige week moesten we rectificeren omdat onze niet-scorende spits ineens wél scoorde. Maar deze week… moeten we een rectificatie doen op die rectificatie. Hansie heeft namelijk weer bewezen waar hij écht goed in is: NIET scoren.
Maar dan ook op wereldniveau. Consistentie zoals je die alleen in de absolute top ziet. Spelers fluisteren inmiddels: “Hoe doet hij het toch… nooit scoren? En of hij nu wel of niet scoort, je merkt dat de tegenstanders al zenuwachtig worden bij de opkomst van onze Hansie…”
Feestdagenwens
Tot slot willen wij als FC Trias 5 iedereen hele mooie, warme en gezellige feestdagen wensen.
Geniet van familie, eten, vrije dagen… en wij genieten vooral van het feit dat wij even geen 90 minuten hoeven te voetballen tegen jonge honden die drie longen hebben.
We proosten alvast op een sportief, blessurevrij en vooral gezellig 2026, waarin we hopelijk iets langer dan twee minuten koploper mogen zijn.
Fijne feestdagen en een sportief nieuw jaar gewenst van heel Trias 5!
