Op vrijdagavond 1 juni zette FC Trias 45+ haar zegetocht voort met de prolongatie van het kampioenschap in voorjaarscompetitie. Ondanks de gemiddelde leeftijd was er het hele seizoen veel inzet en passie. De beloning kwam in de vorm van een tweede titel die uitvoerig werd gevierd. De hele week was het mooi zomeravondweer om na afloop gezellig (een paar) biertjes te drinken op het dakterras. Maar een uur voor het eerste fluitsignaal begon het te regenen………..
De hele week was de technisch staf al in rep en roer:
* Heb ik wel alles onder controle?
* Is iedereen beschikbaar?
* Hoe zit het met de blessures en andere verplichtingen van de spelers?
* Weet de pers wel dat we kampioen kunnen worden?
Maar zoals zo vaak was ook nu bij een kampioenswedstrijd iedereen ruim van te voren aanwezig al was alleen al voor het maken van de teamfoto en huldiging. Kortom de coach/leider/speler (& schilder) kon beschikken over een voltallige selectie en daarmee een ruim bemande reservebank.
Over de wedstrijden kunnen we feitelijk kort zijn. De belangen van het eerste duel tegen de leeftijdsgenoten van Longa ’30 waren natuurlijk het grootst want als die gewonnen zou worden was de titel binnen. Goed gepositioneerd werd aan het duel gewonnen en de opdracht was simpel: “we spelen ons eigen spel en dan kan er niets fout gaan”. En zo gebeurde: Met de nodige precisie ging de bal rond en men wachtte tot er gaten vielen in de Lichtenvoordse verdediging. Al snel leidde dit tot de bevrijdende 1-0 voorsprong en omdat er achterin geen fouten werden gemaakt, werd de wedstrijd bijna klinisch uitgespeeld en was het al 3-0 toen de goed leidende scheidsrechter Becks voor de laatste keer floot.
Het terechte kampioenschap was daarmee binnen en feitelijk waren de twee wedstrijden tegen Erix en FC Winterswijk des keizers baard. Maar FC Trias 45+ zou FC Trias 45+ niet zijn als ook tegen deze beide ploegen een goed resultaat zou worden behaald. Tegen Erix was duidelijk de druk eraf en liet de coach/leider/speler iedereen invallen, ook die nog maar net terugkwamen van een blessure. Ook liet men aan de grote getale opgekomen toeschouwers zien waarom men volledig terecht de titel had gewonnen: duidelijke 2-0 overwinning waarbij de Trias goalie afstandsschoten van de Lieveldenaren eenvoudig “naast de goal keek”.
In de laatste wedstijd tegen FCW stond er natuurlijk wel weer wat op het spel: reputatie. Kampioen worden en verliezen tegen (wat sommige journalisten graag willen noemen) de grote broer uit Winterswijk dat was uit den boze. Alles, maar dan ook alles, werd uit de kast gehaald om geen gezichtverlies te lijden en had zelfs, ondanks een zware enkelblessure,onze toekomstige voorzitter zijn kicksen aangetrokken. Om elke kunstgrasspriet werd gestreden en de spelers moesten “vol gas geven” om er minimaal een gelijkspel uit te halen. Hartstochtelijk werd er gevochten als echte (old) Boys in Blue en toen leidsman (schaar ZG) van Eerden voor de laatste keer op de klok keek moesten en waren beide ploegen meer dan tevreden met het gelijke spel: 2-2
Uit handen van de interim-voorzitter van onze VTC werden er bloemen uitgereikt en vanaf de tribune klonk een luid applaus van de enthousiaste fans. Inmiddels regende het nog harder en kon er hierdoor geen gebruik worden gemaakt van het terras. Maar ook in de kantine liet men zich het nodige koele gerstennat aangevuld met de hete bitterballen goed smaken, werd tevreden teruggekeken op de beide behaalde titels en alvast de plannen gesmeden voor het komende 45+ seizoen. Klik hier voor meer foto’s
