FC Trias JO11-3 vs. AD’69 JO11-1
24 september 2016, eindstand: 3-2
FC Trias JO11-3 “De aanhouder wint!”
Was het niet Lenny Kravits die ooit op zwoele zomerse klanken zong: “It ain’t over ‘till it’s over?”
Geheel volgens deze kreet, echter met véél meer pit en overtuigskracht dan het gezongen origineel, hebben onze jongens de wedstrijdminuten tot het laatst benut. Jawel: de eerste volle 3 punten van dit seizoen zijn binnen!
Wie heeft het nog over vorige week? Twee mooie trainingsavonden en even zoveel oefenpartijtjes verder staan we tegenover onze nieuwe opponent: het eerste van AD’69. Wat weten we eigenlijk van deze tegenstander? Snel werd duidelijk dat dit geen enkele rol speelt wanneer je niet overtuigd bent van je eigen kwaliteit. En laat het nu net deze overtuiging zijn waarmee onze helden het veld opstapten. De vergeten voetbalschoenen waren we toen al lang weer vergeten………
Anyway:
Eerste helft: prachtig samenspel, 1-0 voor, iedereen bij de les, volhouden nu, ah: tegentreffer: 1-1 rust. Hier kunnen we kort over zijn: op basis van het spel in de eerste helft zou winst -nu al- verdiend zijn. Geloven we er in? Jazeker, maar ja: dan moeten we dit ook ‘nog eventjes’ waarmaken in de helft die nog komen gaat! Wat volgde was een prachtig staaltje veerkracht:
Lichtelijk verdoofd door het goede eigen spel van vóór de ranja gingen we de tweede helft in. En ja hoor, zul je net zien: met een snoeihard, onhoudbaar schot van Ad’69, BAM! 1-2, rollen omgedraaid!
Oef: een bittere pil, maar als team wel weer alert!
Met een blik van ‘dat laten we ons toch niet gebeuren?!’ keken onze jongens elkaar aan en wat volgde was inspirerend: er werd gevochten voor elke bal, duels werden gewonnen en passes kwamen over en weer aan. De gelijkmaker bleef echter uit. Zou wel verdiend zijn, maar ja: dat is voetbal. Soms moet je je er bij neerleggen…..hoor je ze wel eens zeggen…. Maar nee!!! Niet onze jongens! Nee hoor: er werd collectief doorgevochten, tot het bittere eind! Vraag niet hoe, maar de mogelijke teleurstelling die in de lucht hing werd getransformeerd naar een prachtig slotoffensief die werd ingeluid door de scheids. ‘Nog één minuut!’ werd er geroepen en prompt viel de gelijkmaker: 2-2. Mooie eindstand zou je zeggen, maar nee: onze jongens zetten nóg een keer aan, stuitten op de tegenstander en vanuit kansrijke positie krijgen we zelfs nog een vrije trap. Als vanzelfsprekend werd deze er ook ‘nog eventjes’ ingelegd en zo kon het gebeuren lieve lezers, dat de eerste 3 volle punten van het seizoen werden veiliggesteld: 3-2 winst! Niet zo vanzelfsprekend als in de rust besproken, beoogd en door menigeen verwacht, maar wel bewonderenswaardig! Daarom: een teamverdiende overwinning!
Zo zie je maar: “It ain’t over ‘till it’s over,” maar dan wel in een Rock ’n Roll versie!
Volgende week een -op papier- zware pot: thuis tegen SDOUC JO11-1!
