FC Trias JO11-3 “Een Horror met een goed einde!”

FC Trias JO11-3 vs VIOS Beltrum JO11-1G
6 meil 2017, eindstand: 3-2

FC Trias JO11-3 “Een Horror met een goed einde!”

De wedstrijd begon zeer voortvaren: in no-time 3-0 voor!
De wedstrijd eindigde op het tandvlees: 3-2!
10 jaar ouder, maar wel weer 3 punten erbij!

Dat hebben we dit jaar vaak anders meegemaakt. Eerst op achterstand, ondanks superieur (veld)spel, om vervolgens (door de vroege achterstand) de wedstrijd te verliezen. Nu was het eens andersom: ook wel eens bevrijdend. Weliswaar pas na het laatste fluitsignaal, maar toch!

Een tactiek die we vaker zouden kunnen volgen? NEEN. Wat een ongelooflijk stressvolle ervaring!…..
…..moet dit geweest zijn voor het publiek. Kijk: wij trainers, coaches en leiders zijn dergelijke druk wel gewend en door jarenlange ervaring gepokt en gemazeld. Hebben scherven, littekens en krassen op de ziel waardoor we niet eens met ogen knipperden bij de 3-2 van Beltrum met nog dik 20 minuten te gaan…..Maar die arme, arme supporters langs de kant kunnen wedstrijden met dit verloop simpelweg niet aan. Afwendende blikken, de handen voor de ogen slaand om vervolgens alles lachend weg te wuiven. Ja, we hebben er ons allemaal schuldig aan gemaakt! Of niet?

Alsof we een Horror-event aan het bijwonen waren. En ja: de ongeoefende kijker kan het weleens zo hebben ervaren. Voor ons aller ogen speelde zich ‘live’ een soort van “The Exorcist” af. Bezeten voetballertjes die zich door inzet van duistere onverklaarbare krachten (mentaal) tot een breekpunt lieten verleiden door de ‘uitdrijvers’ van VIOS Beltrum.
Natuurlijk: de eerste helft hadden we ze in de zak, maar de tweede helft draaide de wedstrijd zich driemaal om de as zoals in de u wel bekende scene uit eerder genoemde film. Ik laat de details even achterwege…..

Zouden we het redden? De kleiner wordende voorsprong tot het einde toe te brengen?
Een uitbreiding aan onze zijde hadden we al snel opgegeven. Een verdienste van Beltrum. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Het laatste fluitsignaal werd door ons nog nooit zo verwelkomd en klonk nog nooit zo verlossend. Voor het eerst viel op dat in de wedstrijdfluit best een mooie toon zit die een serene rust inleidde met -als je heel goed luisterde- tjilpende vogels, viool-geluiden, een frisse zomerbries, openslaande bloemen, kabbelend water en engelenzang. Jawel: de Hemel voelde nog nooit zo dichtbij!

Maar zonder gekheid: wat mooi dat het ons eindelijk ook gelukt is om een lastige wedstrijd in ons voordeel te laten eindigen. Het was niet makkelijk en -zeker de tweede helft- verdiende niet de schoonheidsprijs. Wél kan gesteld worden dat we voldoende gestreden hebben om de 3 punten tot aan de poorten van de Hel te verdedigen: voorwaar een team-verdienste van onze jongens en een verloop die we nog niet op onze palmares hadden staan.

Hoe luidt het spreekwoord ook al weer? “Des te zwaarder de strijd, des te zoeter de overwinning?” Voeg er maar aan toe: “Het kost je een paar jaar, maar het blijft je nog langer bij!”

Zaterdag 13 mei spelen we onze 1-na laatste wedstrijd van dit seizoen: UIT tegen Dinxperlo JO11-1.

Scroll naar boven