Op vrijdag 3 mei had FC Trias 45+1 de mogelijkheid eindelijk de traditie van het kampioenschap in ere te herstellen. Hiervoor ging het op bezoek bij de vriendelijke gastheren van Erix. In verband met de verwachte belangstelling en eerdere problemen met vuurwerk moesten de heren als gevolg van de verplichte treincombi met de trein naar Lievelde. Om 18.20 vertrok een met supporters uitpuilende intercity naar Lievelde, waar de ploeg in 3 lange wedstrijden een voorsprong van 6 punten moest zien te verdedigen om te komen tot een kampioenschap, een heuglijk feit dat al weer een aantal jaren op zich heeft laten wachten.
TD Oonk en Hoijtink, vandaag geen duo maar een solist Oonk had het team voor de gelegenheid aangevuld met een perschef, tevens keeper. Na een goede sterke bak koffie klonk het duidelijke signaal “Heren omkleden”. Een gespannen stilte soms opgevuld met een klein windje in de kleedkamer voorspelde veel goeds.
De eerste wedstrijd speelden de mannen tegen de altijd lastige Krabbenborg-boys, een van de naaste achtervolgers. Trias begon in een moordend tempo en zette de tegenstander vast op de helft. Al vrij snel bleek ex-Fortunees Johnny Ligtenberg niet tegen de spanning te kunnen en kreeg kramp op de spieren. Hierdoor moest de voormalig topspits van Grol direct invallen. Trias was gewaarschuwd dat het afstand moest nemen en besloot een flitsende aanval op te zetten die doeltreffend door Ronald werd afgerond voor de 1-0 voorsprong. Niet lang daarna besloot Joop ook een keer tussen de palen te schieten en meteen was het 2-0. Dat was het signaal om de teugels iets te laten vieren en meteen moest de keeper Raymond een aantal keer handelend optreden. Helaas besloot Sander hem een handje te helpen en dus ging de bal op de penaltystip. Dit buitenkansje was wel besteed aan de eerder gememoreerde topspits en dus stond de Anschlußtreffer op het scorebord. Toen daarna dezelfde spits nog een keer op de binnenkant van de paal schoot besloot Trias dat het voldoende was en zette het nog een keer aan. Eveneens voormalig topspits Sander had nu wel een keer de dozen van de schoenen gehaald en schoot de bevrijdende 3-1 binnen. De grootste kans was daarna nog voor de meest dynamische middenvelder van de avond Wilfred. Alleen voor de keeper werd hij gecoacht een hoek uit te zoeken. We hadden alleen vergeten te zeggen dat het binnen de palen moest zijn en dus bleef de stand onveranderd.
Omdat tegelijkertijd op het andere veld de wedstrijd gelijk was geëindigd was al na 1 wedstrijd het kampioenschap een feit. Tijd om te vieren was er niet, want direct aansluitend was er de 2e wedstrijd tegen de Wjnterswijkse Boys.
Altijd een lastige tegenstander maar ook hier werd ondanks het reeds behaalde kampioenschap sterk gevoetbald. De 1e kans was echter voor FCW. Na een terugspeelbal van Jan “ski’s nog an” Aarnink kwam de speler van FCW alleen voor doelman Nienhuis maar zijn teen bleek net als die beroemde teen in 2010 net groot genoeg om het overigens slappe rollertje te keren. Trias kreeg vooral via Jan “Alberto Tomba” Aarnink de nodige kansen maar hij had blijkbaar de skibril nog voor de ogen en dus was uiteindelijk een Frits van Toerenhoutje, oftewel 0-0.
De laatste wedstrijd tegen die Gastherren van Erix was ontdaan van iedere spanning, waardoor werd besloten een aantal vedettes alvast te sparen voor de 3e helft. Dat was helaas ook terug te zien in het vertoonde spel, want ondanks het overwicht van Trias kreeg Erix de eerste kansen. Toen na 10 minuten de Erix-spits alleen voor de keeper kwam wist hij deze in 2 slappe pogingen toch te passeren. Op dat moment besloot succescoach Oonk de eerder genoemde vedetten weer te wekken en zette Trias nog voor een laatste keer dit seizoen aan. Powerplay aanval na aanval rolde op het vijandelijke doel af maar ook nu bleek de ploeg vooral goed in het missen van de mooiste kansen. In de 98e poging was het dan eindelijk raak en zette Joop de terechte gelijkmaker op het afwezige scorebord.
Op het moment dat de scheidsrechter affloot waren de vele supporters niet meer te houden en barstte een spontaan volksfeest los. De spelers hadden gelukkig nog tijd voor een elftalfoto om ook deze memorabele dag vast te leggen, voordat de shirtjes werden ingeleverd om de 3e ster bij te laten drukken.
Dit kampioenschap werd natuurlijk nog uitgebreid nabesproken in de van systeemplafond voorziene kantine van Erix, maar gelukkig was Erik op retraite in Portugal, waardoor ze dit keer allemaal bleven liggen. Sprintend werd de laatste trein nog gehaald, waarna een kleine afvaardiging in een etablissement in het centrum van Winterswijk nog werden gefêteerd door de talrijke supporters. Namens FC Trias 45+1 wensen wij iedereen een fijne zomerstop en bedanken we de barmannen van Erix voor de goede service. Tot volgend seizoen!
