VVG ’25 JO11-2 vs FC Trias JO11-3
26 november 2016, eindstand: 8-0
FC Trias JO11-3 “…….snel VVG-ten!”
Het is net als vet, calorierijk eten: af en toe heeft je lichaam een optater nodig om er weer sterker uit te komen. Het hoort er bij: immuniteit opbouwen!
Met 8-0 aan de broek hebben we ons portie wel weer gehad…….
Dit was de minst inspirerende confrontatie van het seizoen. Eenzijdig vanuit onze kant dan hé, want VVG’25 speelde gewoon wél een goede wedstrijd! Wat hier de verklaring voor was hoor ik u denken? Exacte wetenschap is het niet, maar het volgende zou van invloed geweest kúnnen zijn. Een reconstructie:
• de Wekker: 06.15 uur: want we spelen vroeg, uit tegen VVG ’25!
• de Temp. (1): koud, krabben, keteltje kokend water, voorgloeien, choken en hup: rijden!
• het Vertrek: 07.15 uur: lichtelijk verkleumd, maar reeds in tenue richting Gaanderen!
• de Reis: rijden we nog wel goed? Door de mist en winterse duisternis gewoon ‘blind’ rijden op de navigatie….die het ook wel eens (lees: vandaag) fout heeft!
• de Bestemming: 08.00 uur: Goddank, bestemming bereikt! ‘We zijn er,’ dachten we, maar:
• de Locatie: in verband met verbouwingen op en aan het complex werden we gedirigeerd te voet een flinke afstand af te leggen naar -zoals de vroegere strijdvelden in deze omgeving ooit genoemd werden: ‘de vergeten velden van Gaanderen.’ Welke heroïsche strijd hier al niet geleverd is?! Je zou er boeken over kunnen schrijven….. Daarom in dit verslag een korte weergave van de meest recente, noemenswaardige strijd als eerbetoon aan hen die er afgelopen zaterdag bij waren:
“…….De meegereisde ouders liepen de tocht -van voertuig tot slachtveld- (incl. de pauze) 4 keer in één dag(!) en kregen daarom -naast gladiolen- ook een kruisje uitgereikt door de plaatselijke bevolking die vanuit respect voor deze helden een erehaag vormden en daarmee hun waardering lieten blijken voor al hun offerbereidheid, toewijding en doorzettingsvermogen…..” En terecht!
Terug naar de wedstrijd:
• de Beslissing: dat de wedstrijd niet werd afgelast, voelde ter plekke nog goed, maar met de kennis van nu zijn beslissingen in het verleden weleens te betitelen als menselijke dwalingen. Maar goed: dat is achteraf. Eerst maar eens de spullen in de kleedkamer leggen. Maar (klap-in-het-gezicht) wat is hier aan de hand?
• de Temp. (2): wat een Helsche Hitte! Gevoelstemperatuur buiten: ver onder de ‘0.’ Binnen in de kleedkamer: een graadje of 40: niet overdreven! (dat komt nu pas….) Tegen de wanden kon je tosti’s bakken, het water om de bidon te vullen moesten we een minuut laten lopen voordat deze van het kookpunt af was en het plastic aan het eind van de veters (hoe heten die dingetjes eigenlijk?) bleven als kauwgum kleven aan de natuurstenen-pizza-grillplaten op de vloer. Kortom: het Kyoto-verdrag ligt hier gewoon als fossiele brandstof in de kachel! Geruchten gaan dat duurzaamheids-guru Al Gore zijn volgende documentaire hier wil gaan schieten. Een duidelijker voorbeeld van enorme temperatuurcontrasten is er -naast smeltende poolkappen en lavaspuwende vulkanen- niet te vinden. Maar wel bij VVG ‘25! Een bedenkelijke eer…..
• de Wedstrijd: 08.30-09.30 uur: Tja. Als product van het voorgaande valt een 8-0 verlies nog wel mee!
• de Conclusie: Het zou natuurlijk óók kunnen dat het vandaag gewoon aan ons zelf lag: gewoon je dag niet hebben, collectief falen en gedwee de afstraffing ondergaan…… Niet leuk, wel weer leerzaam! Voor wat betreft de wedstrijd VVG-uit: gewoon VVG-ten!
Volgende wedstrijd: de inhaalwedstrijd uit tegen Varsseveld JO11-2!
