In 1970 wist Willy de Roos, voorzitter van Sportclub Kotten, op het Kottens buurtfeest een groep jonge vrouwen enthousiast te maken voor voetbal. Onder het motto “als je kunt handballen kun je ook voetballen” raakte hij een gevoelige snaar. De meiden hadden al wel eens tegen een bal getrapt op een weiland met jassen als doelpalen en broers en buurjongens als tegenstanders. Maar als meisje lid worden van een echte voetbalclub, dat was wel toch wel bijzonder in die dagen. Het jaarverslag meldde: “In overleg met het bestuur hebben zich een 13-tal dames bij de vereniging aangemeld, met dezelfde rechten en plichten als hun mannelijke collega’s”. Direct werd er ook een damesbestuur geformeerd. Het eerste bestuur bestond uit Yvonne Beskers, Silvia Höfkes en Ine Wiggers. De eerste daad was het inschrijven van het eerste vrouwenteam voor de competitie.
Henny te Brummelstroete was de eerste trainer. Onder zijn leiding en onder de kritische blikken van mannelijke toeschouwers werden de regels van het spel bijgebracht en werd er flink getraind. Het eerste optreden leverde meteen een prijs op. De VV Winterswijk organiseerde ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan een vrouwentoernooi en Sportclub Kotten verscheen met een team struise dames aan de start. Dat ze ook een aardig balletje konden trappen werd snel duidelijk. De vier poulewedstrijden werden gewonnen en werd de strijd aangegaan met de Heitrappers uit Reutum. Na een gelijke eindstand moesten er strafschoppen worden genomen. De Kotten-dames beschikten over stalen zenuwen en trokken aan het langste eind. De beker ging mee op de fiets naar Kotten waar de bekerwinst flink werd gevierd. Het aantal vrouwelijke leden nam snel toe en dat leidde tot de oprichting van een tweede vrouwenteam. Het eerste vrouwenteam behaalde diverse kampioenschappen en stoomde in 1978 zelfs door tot de hoofdklasse. De successen werden, hoe kan het ook anders als je naar de oorsprong kijkt, uitbundig gevierd.
