Op de laatste zaterdag van oktober begeven wij ons, ondanks het druilerige herfstweer in de weide. Wij gaan nl. aantreden tegen niemand minder dan BFC 1920, oftewel voetbalsters uit het verre Bussum. Dit jaar werden wij voor de 4e x op rij door hun uitgedaagd.
Deze dames logeren jaarlijks bij hun teamgenoot Desiree, die er in onze mooie Achterhoek een tweede huis op nahoudt. Van daaruit ontstond namens hen het idee om hun weekendje uit, te combineren met een potje voetbal. Desiree zocht en vond met succes het leukste dames voetbalteam van de Achterhoek, namelijk: ONS.
En dit zijn niet zomaar een stelletje voetbalmeisjes bij elkaar, nee, het betreft namelijk Meissi 10, het leukste voetbalteam in t Gooi. Zij zijn, evenals wij, elke woensdagavond op de groene mat te vinden, waarnaast zij ook meespelen in de 35+ competitie. Van oorsprong betreft het geen van allen voetbaldames en hun gemiddelde leeftijd is rond de 55 jaar, maar de kwaliteiten zijn er niet minder om. Velen van hen komen uit de hockeywereld, echte bikkels allemaal en dat hebben we geweten…….pffff.
Vanzelfsprekend gingen we deze uitdaging aan. Onze Trias recreatief app bestaat uit meer dan 20 personen, maar zie maar eens 10 dames op de been te krijgen, maar vooral op de been te houden op zo’n herfstige zaterdagmiddag. Maar iedereen is gelukkig vol goede moed. Echter halverwege de week komen de eerste verontrustende appjes. De een voelt zich niet getraind genoeg om mee te doen, het volgende appje meldt een loopneus, dan volgt er een kuchje, een COVID test die nog uitstaat, angst voor gebroken enkels en een ander voelt zich om andere redenen niet geheel fit. Na enkele stimulerende en motiverende appjes is het toch goed gekomen. Langzaamaan druppelen we toch zowaar met 10 dames, gekleed in een nieuw FC Trias tenue uit de kleedkamer.
Vooraf voor de zekerheid nog even gecheckt of alles geregeld was: ballen, kleedkamers, wedstrijdleider, kantine, veld enz. maar alles zou dik voor elkaar komen.
Na wat kennismaking over en weer en ons inlooprondje zijn we er allemaal klaar voor. Ondanks beloftes, helaas toch geen scheidsrechter (ze laten het bij ons wel vaker afweten), maar we gaan ervanuit dat dit in de toekomst ruimschoots wordt goedgemaakt 😉.
Flexibel als vrouwen zijn, nl. de perfecte multitaskers, doen we dit er dan maar ff zelf bij. Na de aftrap gaat het er direct fanatiek aan toe. De tegenpartij draagt een prachtig Argentinië tenue, met allen rugnummer 10 en allen de naam Meissi. Geweldig origineel, maar ook verwarrend, blijkt later tijdens het spel.
Elsje van Eeltink is onze perfecte leidster. Fanatiek als altijd en een bekend gezicht bij Trias. Naast trainster en leidster van de meisjes kennen velen haar ook van de hosting en de kantinediensten, een top-multitasker. Kort na de aftrap is onze gastspeelster Femke zo goed om het eerste doelpunt te scoren. Helaas bij haar eigen moeder in het doel, die voor deze gelegenheid onze keepster speelde. Maar niet getreurd, blijven lachen en DRAN. Het fanatisme spat ervan af. Helaas moeten we even daarna een 0-2 incasseren, maar ook dat mag de pret niet drukken. Vergeet niet dat hun team grotendeels bestaat uit voormalige topsporters. Zoals een voormalig judoka, die namens Nederland maar liefst 4 x uitkwam tijdens de Olympische spelen.
Na de spelhervatting blijven sommigen van ons roepen: “pak de nummer 10”, of “laat “Meissi” niet scoren, wat tot hilariteit volgt, want zoals gezegd: ze dragen allen hetzelfde nummer. Na zo’n 20 minuten komt onze Huppelse Bianca het veld in en scoort binnen no-time de 1-2, chapeau. Op een enkel incidentje na, zoals een weggevlogen bril en een tand door de lip verloopt de 1e helft vlekkeloos.
In de rust staat een Trias-blauwe kan op ons te wachten, gevuld met heerlijke ranja. Dit moet ons toch power geven. We spelen dan ook een fenomenale 2e helft. Helaas spelen de Meissi’s uit Bussum een nog fenomenalere wedstrijd, want het eindigt in een 1-3. Niet getreurd, de lol en sportiviteit zijn groot
Na afloop begeven we ons naar boven voor het belangrijkste onderdeel van deze sport, namelijk de 3e helft. Mega gezellig en ook dit is weer voor herhaling vatbaar. De ranja is inmiddels verruild voor een wijntje of een biertje, waarna de kantine gaat sluiten. Iedereen vervolgt zijn eigen weg. We gaan uit elkaar met de afspraak dat we de vierde helft volgend jaar gezamenlijk gaan houden bij een van ons thuis met een barbecue en een drankje, want we waren nog lang niet uitgekletst.
Bussum bedankt en tot volgend jaar.
Namens Anke Bemers en teamgenoten.
