FC Trias AZSV JO11-2 vs. JO11-3
29 oktober 2016, eindstand: 8-0
FC Trias JO11-3 “Good to be home…..!”
Zo zijn er wedstrijden die je wilt onthouden (zie vorige verslag) en zo zijn er wedstrijden die je snel kunt vergeten. Niet vergeten om de leermomenten in het veld, maar vergeten om de randzaken die er schijnbaar bijhoren: verbale, non-verbale en fysieke niet-sportieve uitingen.
Hebben we dan niet terecht verloren? Jazeker wel, maar dat had wel wat anders gekund….
Tot zover de kritische noot.
Dan nu het positieve verslag -lastig- maar we gaan het toch proberen:
Aalten: het is vroeg. Om er te komen moeten we een Helse, mistige, bochtige tocht binnendoor afleggen richting sportparkt Villekamp. Nog net even voor aankomst 3 reeën ontwijken……het barbequeseizoen ligt immers al weer een tijdje achter ons. Óf is het een voorbode van wat komen gaat? Zaken waar we als ploeg geen invloed op hebben? Dingen die je overkomen?
Ach: met de vorige competitie én oefenwedstrijden (tegen onze eigen F1 en E2) nog in ons achterhoofd, zijn we vol vertrouwen en laten we ons de kop niet gek maken op dit vroeg uur.
Maar ja: als je er op terugkijkt kan een stukje psychologische oorlogsvoering niet ontkend worden. Alleen het bereiken van de kleedkamer was al een warming-up van jewelste. Wat een afstanden moesten we afleggen. Een gang waarbij alleen het Hemelse licht aan het eind nog maar ontbrak, maar: voor ‘verlossing’ waren we dan ook niet naar Aalten gekomen.
En passant werden we geïnstrueerd om áchter het sportcomplex de warming-up te vervolgen. Geheel afgesloten van de buitenwereld probeerden we in dit stuk niemandsland de gaten in ‘het land’ te ontwijken. Vorige maand waren hier overduidelijk nog aardappelen gerooid.
Daarnaast was het nat, koud en kil. Niet erg -een strijd tegen de elementen is ons niet vreemd- maar toch was het raar aangezien het weer in de krant een andere voorspelling had afgegeven. Zo zie je maar: in het maagdelijk windstiltegebied wat Aalten heet gelden andere wetten, zelfs voor de natuur…..
Toen het veld op en nog steeds niet (letterlijk) uit het veld geslagen. De blik fier vooruit!
Een lastige wedstrijd, dat was vooraf bekend, maar: we hielden goed stand. Echter: na 10 minuten, een afstandschot en een glibberbal stonden we opeens 2-0 achter, maar het zag er nog steeds goed uit. En ja hoor daar was ie: de enorme kans voor Trias om de wedstrijd direct te kantelen naar ons voordeel, maar door onverklaarbare (zwaarte?)krachten werd deze kans niet verzilverd. Was het struikelen? Was het tackelen? Was het de hand van God? Eén ding wisten we zeker: AZSV was wakker!!!
Niet lang hierna volgde een rush aan de rechterzijde richting (wederom) een kansrijke positie voor Trias. Hier was het wat duidelijker hoe deze kans door het wakkere AZSV werd gekeerd. We kunnen het niet positiever beschrijven dan: ‘een belachelijk, brute overtreding van achteren.’ Hoe duidelijk dingen soms kunnen zijn, hoe onbegrijpelijker dat het dan is dat deze niet gezien worden……… Het spel ging door en jawel: 3-0 voor AZSV….
Van hieruit is het nooit meer een wedstrijd geworden en daar laten we het voor dit verslag dan ook maar bij. De penalty’s werden nog wel dik en dik gewonnen, maar wanneer zelfs dit met gelach wordt beloond van de gastclub….
Terugreis naar Trias: de zon brak door, de kou was weg en de we reden de vriendelijkheid weer tegemoet. Good to be home!
Zaterdag a.s. uit tegen Longa ’30 JO11-2!