Na een aanloop naar het seizoen waarin wisselvallig werd gespeeld en de uitslagen geen enkel aanknopingspunt boden voor wat er te verwachten zou zijn in de competitie. De meeste ouders dekten zich vast in met teksten als: “Tja, deze groep is voor de Hoofdklasse niet goed genoeg”. Of na een 6-1 overwinning op jongens met baard(!!!!) uit Enschede werd er druk gerelativeerd: “Dit was nog maar 1e Klasse, wacht maar tot de competitie begonnen is”. Kortom: er was al bijna besloten dat de Hoofdklasse één grote kwelling zou worden voor de manschappen van een uniek driemanschap. Uniek omdat 2 van de 3 nogal fanatiek Feijenoord aanbidden en nummertje 3 verstokt Ajax-fan is. Dat levert een grappige dynamiek op. Zo hebben we Bob, die het strijdplan van de mannen met woord en gebaar opfleurt. Als een soort mengeling van Mourinho/Simeone/Hyballa verzorgt Bob het spektakel in de dug-out. Naast hem bewaart Jurrian als een soort jonge Jurgen Klopp de rust en het overzicht. Martin zorgt voor de nodige binding tussen spelers/publiek/tegenstander en glimlacht alles bij elkaar als Nelson Mandela in zijn beste dagen.
En wat blijkt? Er zit echt een plan achter. Als betrokken ouder krijg ik via mijn kind een mooi kijkje in de keuken van dit illustere trio. Het idee is helder: de mannen dienen het veld op te gaan als krijgers, borst vooruit en kin omhoog. Deze strijdwijze is volledig nieuw bij Trias en is nog niet voor iedereen helemaal vanzelfsprekend, maar hier dient zich een begin aan.
De volgende stap is een soort groepshug vlak voor de wedstrijd, inmiddels van geen amateurveld meer weg te denken. Die wordt afgesloten met een soort van goedbedoelde en volstrekt onverstaanbare oerkreet. De tegenstanders worden nog even bang gemaakt met een stoere blik. Bij mij het favoriete onderdeel van het “opblaasritueel”, omdat de ene helft van het team totaal niet stoer kan kijken en de andere helft doorgaans 6 koppen kleiner dan de tegenstander.
En dan zodra de bal rolt gebeurt er iets eigenaardigs: ook speltechnisch hebben deze jongens een strijdplan. Er wordt gejaagd op tegenstanders, die vaak niet weten wat ze met de bal moeten doen. Iedereen speelt vanuit zijn positie en van achteruit wordt de boel gecoached. Is er balverlies, dan is er direct iemand die weer voor de bal gaat. Er wordt gestreden voor iedere bal. Keeper ver voor de goal als extra aanspeelpunt, vervolgens rustig opbouwen en vertrouwen op een aantal snelle racemachientjes voorin. Het middenveld sleurt en scheurt. Het is echt leuk om naar te kijken!
En toen begon dus die competitie in de Hoofdklasse…… Totaal onverwacht werd daar met 0-6 uitgehaald en stond Trias zomaar 2e.
De terugweg mondde uiteindelijk uit in de nachtmerrie van iedere ouder, daar is al veel over gezegd.
Door de impact en ook door de wijze waarop begeleiders en ouders zijn omgegaan met verwerken van de schok, lijkt er wel een soort teamgeest ontstaan te zijn die een soort extra vleugels geeft.
De 2e wedstrijd waren een aantal jongens nog geblesseerd en werd de hulp gevraagd van 3 jongens van de D1. Die begrepen dat in dit team “samen strijden” zeer belangrijk is en pasten zich daar goed bij aan. Heel knap van die jongens.
Met nog 1 minuut op de klok en een 2-1 stand dook daar opeens weer een echt Trias-euveltje op: effe niet scherp en effe niet bijdehand bij een ingooi. Met z’n allen een beetje oenig kijken hoe de tegenstander WEL een bal pakt die niet voor hun is, om vervolgens heel geniepig de 2-2 te maken. Opsteker in deze wedstrijd: Thijmen ontpopte zich even tot een soort Zlatan Ibrahimovic en schoot twee ballen in de kruising.
Met al deze bagage van de afgelopen weken was daar de uitwedstrijd tegen Avanti in Enschede. Op papier een gelijkwaardige ploeg.
Met het strijdplan onder de armen kwam de technische staf met haar spelers het veld op, een soort van met de borst vooruit. De yell gedaan en vervolgens eens even laten zien wie hier de nummer 2 van de competitie zou zijn. Bleek de tegenstander niet van onder de indruk! Dat de eerste helft werd afgesloten met een 1-1 tussenstand was echt meer geluk dan wijsheid. Het oogde allemaal wat rommelig en ongemakkelijk. Toch kun je zeggen dat ook in deze moeilijke wedstrijd goed werd teruggevallen op een aantal ingebakken patronen. Tel daarbij op dat Bram en Wesley precies op de juiste momenten even lieten zien dat ze goed in de wedstrijd zaten, en dat voorin het wisselen van positie goed uitpakte en de 1-2 werd gemaakt. Zo ontstond een situatie waarin Trias uitzicht kreeg op 3 punten met een Duits randje. Helemaal toen de scheidsrechter, die werkelijk bedwelmd leek door de charmes van Martin, een zuiver doelpunt van Avanti afkeurde voor buitenspel.
Al met al een zeer gelukkige samenloop van omstandigheden en een rijkelijk gevulde tas met punten, zodat nu op de site te zien is: 3 gespeeld en 7 punten, daarmee staan ze op de 3e plek in die Hoofdklasse waar iedereen zo bang voor was. Volgende week BWO thuis en speel je dan geconcentreerd en volgens plan, dan zou het sprookje nog wel even verder kunnen!
