Zondag 26 maart jl was het dan eindelijk zover: de veel besproken survivaldag in Wesepe!
Liesbeth, onze “administratieve regelaarster” en , net als haar man Thomas een (heel) fanatiek beoefenaar van de survivalsport (hobby kun je het niet meer noemen als je gezien hebt hoeveel bekers er in hun huiskamer staan) had voor de winterstop ons hele team al enthousiast gemaakt om mee te doen. Tel daar bij op de mooie verhalen die ze vertelde over het voorgaande jaar dat een ander Trias-jeugdteam ook mee had gedaan met de survival, dan kun je dus wel nagaan dat we er allemaal héél veel zin in hadden !
Op zaterdag 25 maart hadden we maar liefst met 1-3 gewonnen uit bij Silvolde JO15-1, dus we hadden zondag 26 maart allemaal een opperbeste stemming, “de dag kon niet meer kapot” zullen we maar zeggen (de spieren waren wel bijna “kapot” aan het eind van de dag, maar daarover later meer )
De start van de survival was om 14.30 uur in Wesepe, maar ruim voor die tijd waren we nog uitgenodigd bij de familie Schroer-Janssen in het Woold om daar te verzamelen en van daaruit weg te rijden naar Wesepe. Alle spelers waren aanwezig die dag, alleen Fleur kon helaas niet meedoen vanwege een blessure. Verder waren Monique en Harald Snuiverink én Ron Dorland aanwezig om te rijden en ons de hele dag aan te moedigen. Nadat de jongens natuurlijk eerst nog een potje gevoetbald hadden in de tuin en de aanwezige ouders en (bege)leiders even lekker koffie hadden gedronken, gingen we dan op weg naar Wesepe, daar zou het gaan gebeuren vandaag!!
De meeste jongens hadden onderweg wel praatjes, Fredje en Ryan bijvoorbeeld hebben altijd wel iets te melden (of liever gezegd de heeele weg naar Wesepe eigenlijk wel ), maar andere jongens waren toch ook nog wel een beetje zenuwachtig of in twijfel: “jullie doen toch niet zo’n rare legging aan of wel dan, ik ben toch geen meisje”!
We waren mooi om ca 13.30 uur aangekomen en nadat we de auto’s in een weiland hadden geparkeerd konden we richting het centrum lopen waar deze survival toch een hele happening bleek, er waren circa 2000 deelnemers over de hele dag, gezellige muziek, eetstandjes, het zonnetje scheen, kortom, een geweldig begin van deze “overlevings-middag”
Liesbeth had, zoals verwacht, alles perfect geregeld, iedereen kreeg een polsband mét tijdsregistratie en een mooi T-shirt (de kleur roze was volgens onze stoere spelers natuurlijk iets minder, maar vooruit niemand kent ons gelukkig in Wesepe…..)
Liesbeth had tevens extra hulp geregeld voor tijdens de 5 km lange survival-run en wel in de vorm van Thomas (die had ’s morgens al aan de 11.00 uur wedstrijd meegedaan en was om 09.00 uur al van huis gereden) en nog twee sterke en ervaren survival-mannen. Dus ons kon niets gebeuren!! (dachten we ). De start voor ons team was om 14.35 uur en we stonden netjes om 14.30 uur allemaal vol spanning te wachten, gade geslagen door onze supporters op de fiets Monique, Harald en Ron. Zij zouden met ons meefietsen langs het parcours en ons aanmoedigen, geweldig toch ! En natuurlijk alle avonturen vastleggen op foto en video, want dat er wat ging gebeuren dat was zeker!
Om precies 14.35 uur was het dan eindelijk zover en kon onze groep incl begeleiders “los”. De afspraak was dat wij allemaal altijd achter Liesbeth zouden blijven, zij was de “leader of the gang” vandaag en de begeleiders zouden niet alleen helpen maar ook in de gaten houden of de groep ook de hele run compleet was én bleef. Top geregeld dus !
Wat er daarna allemaal gedurende het 5 km lange parcours gebeurde was geweldig om mee te maken !! Van over en door steigermateriaal klauteren, aan touwen hangen, gepruts aan en over balken, onder laaghangende netten tijgeren met een halve boomstam onder je armen, via touwen (aan een gigantische kraan) over een brede beek slingeren (niet iedereen kwam met droge broek aan de overkant), tussen bomen aan touwen (al weer die verrekte touwen, nog nooit zo veel touwen op 1 dag gezien, man man man, wat een lachen ) hangen en al zwetend en proestend naar de andere kant klimmen (of toch maar een keer halverwege loslaten), via houten stellages over een sloot klimmen, via een touw-balken-constructie aan weer een gigantisch grote kraan naar de overkant van een grote sloot klimmen, tot aan je kin in het water onder een lage brug door ploegen, waar vervolgens aan de waterkant alle jongens nog gewoon drie keer “bommetje” deden – dat vonden ze echt geweldig, mooi om te zien ! – tot aan door een sloot met alleen maar dikke, drapperige modder lopen (en tussendoor nog 10 minuten naar je schoen zoeken omdat je deze ineens kwijt bent tijdens het “modderwandelen”). We zullen ongetwijfeld nog iets vergeten zijn, maar dit geeft toch een behoorlijk beeld van wat wij die dag met ons team én begeleiders allemaal gedaan hebben !
Het was ook mooi om te zien dat in het begin van de survival alle jongens nog een beetje voor zichzelf bezig waren en niet elkaar aan het helpen waren. Thomas en Liesbeth gaven dit een paar keer goed aan dat het vandaag om “teamwork” ging en dat iedereen elkaar moest helpen. Samen de obstakels overwinnen, net als op zaterdag ook samen de tegenstander proberen te overwinnen.
Daarna zag je dat veel jongens elkaar ook aan het helpen waren, helpen door een net of touw vast te houden of elkaar moedig toe spreken, etc. Dat was echt teamwork, klasse !!
Circa 17.00 uur, dus een dikke 2 uur later nadat we gestart waren, liepen we, moe, maar voldaan en vol trots met zijn allen over de finish.
Alle ouders die niet aanwezig waren die dag werden perfect “live” op de hoogte gehouden door hele mooi foto’s en video’s van Monique, Harald en Ron op onze Trias-groepsapp, dus ook zij konden allemaal mooi meegenieten van deze mooie dag.
Nadat iedereen fris in de tobbe en later onder de douche was geweest (fris was de douche zeker)
gingen we gezamenlijk in de auto’s naar, volgens de jongens het hoogtepunt van de dag, Mac Donalds (Deventer)!
Daar aangekomen op de parkeerplaats bleek dat de meeste jongens nog voldoende sprintvermogen in zich hadden om zo snel mogelijk de bestelling te plaatsen.
Na zo’n dag klauteren en ploeteren smaakt zo’n heerlijke burger wel !!
Nadat iedereen voldoende gegeten had reden we terug naar het Woold waar ieder zijn weg weer naar huis ging.
Namens het team willen wij Liesbeth en Thomas nog bedanken voor de prima organisatie van dit teamuitje! Ook Monique, Harald en Ron nog bedankt voor het rijden en de support onderweg tijdens de survival. Alle ouders ook bedankt voor het “meeleven” in de groepsapp tijdens de survival!
Met sportieve groet,
Henry Aarnink (kon helaas niet mee met de survival, maar heeft op afstand meegenoten:) )
George Schurink (survival-debutant en had de volgende dag overal spierpijn:) )
